Żyć
Robert Bly
„Życie” to zjadanie cząsteczek śmierci, tak jak dziecko, które zbiera
[okruchy wokół stołu.
„Unoszenie się” to okruchy, którym pozwalamy spadać za nami na ścieżkę.
Żyć – to pędzić przed siebie, połykając własną śmierć jak ostateczną
[bramę, otwartą, spieszącą ku nocy.
Przełożyli Tadeusz Rybowski i Zofia Prele
Komentarz Kornelii: Nie, to nie pomyłka. Ten wiersz ma taką osobliwą strukturę. Sprawdzałam nawet oryginał. Czuję, jak każdego dnia wdziera się we mnie cząsteczka śmierci, wolne rodniki niszczą komórkowe organelle, tkanki toczą skazaną na klęskę rozpaczliwą walkę z rozkładem. Ale zapewne to osobowość ulegnie wcześniej destrukcji. Lęk miażdży mnie, nawet gdy siedzę w pracy za biurkiem, a to przecież wczesna godzina. Ach, dotrwać do wieczora…. Kołdra na głowę….
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz