i płacz we mnie wzbiera

***

Paavo Haavikko

Słyszę budzący się deszcz
i płacz we mnie wzbiera;
wsłuchałbym się w jego wybuch
i zapłakałbym,
nie byłbym przynajmniej sam.
Więdnie sen,
świece zapalają się piątkami.
Poprzez ciemność widzę
odlatujące żurawie,
ich kurłykanie wrzyna się w noc.
Te szare ptaki
przemierzają wody Północy
jak mgnienie oka.
O, miłości,
podpierasz tylko brodę
i nic nie widzisz,
nawet tego, że odlatują ptaki.
W ciemności kłębią się chmury
i deszcze -
żurawie, co widzą
i poprzez deszcz
słyszą płacz,
lecą na wschód.
Ptaki królewskie, żurawie,
one naprawdę
wiedzą, czym jest rozpacz.

Przełożyli z fińskiego Bożena Kłosek i Aleksander Nawrocki