Stare okręty
Artur Lundkvist
Jest taki brzeg
gdzie stare okręty
mogą spocząć i umrzeć.
Wbijają tam dziób
głęboko w piach,
kładą się leniwie w przechył
i z wolna zamieniają się we wraki.
Szklane oczy kajut pękają,
od dawna już martwe sztormy
szlochają w zreumatyzowanych kadłubach,
rdza i mech wkradają się na pokłady,
drewno zasala się morską wodą…
fale piorą bez ustanku dzień po dniu,
by zatrzeć nazwy okrętów.
Przełożył Zygmunt Łanowski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz